De werkloosheid mag dan historisch laag zijn, zo rond de 3%, er zijn dus nog altijd zo'n 257.000 mensen werkloos, die wel een baan zoeken. (Bron: CBS). Dat is te veel!
Gezien de huidige arbeidsmarkt zijn dat nog veel te veel werkloze mensen. In 2019 deelde ik een update over schaarsteberoepen. op LinkedIn. Er zijn echt banen, waar we geen mensen voor kunnen vinden. Zouden die zich niet bevinden in die enorme pool van 257.000 werkzoekenden? Ik denk van wel. En ik denk dat we veel harder ons best moeten doen om deze mensen aan het werk te helpen. Waarom lukt dat niet?
- We zitten nog zo vastgeroest in oude gewoonten, dat we zelf die werkloosheid in stand houden. Zowel werkzoekenden als werkgevers blijven angstvallig vasthouden aan bestaande gewoontes en gewenning. Werkgevers blijven zoeken naar mensen die voldoen aan een ideaalbeeld. Relevante ervaring, relevante opleiding en het liefst ook nog loyaal, flexibel, direct inzetbaar en succesvol! Werkzoekenden blijven vasthouden aan de banen die ze kennen, die ze altijd al gedaan hebben en die het liefst dicht bij huis zijn. Want omscholing is onbekend, dus onbemind.
- Onze wet- en regelgeving stamt van net na de oorlog. Starre cao's, extra verplichte vakantiedagen voor senioren, adv, starre kantoortijden, weekendtoeslagen (waar blijft de 24-uurs economie?), grote werkgevers-risico's bij ziekte en nog veel meer. Vooral kleinere werkgevers hebben hierdoor niet de mogelijkheid om echte stappen te zetten. Om eens iets te dùrven. De risico's zijn vaak te groot.
Ik denk dat het anders kan. Ik denk, dat de kloof in de Nederlandse arbeidsmarkt gedicht kan worden. Maar dat kan alleen, als we toch bereid zijn om te veranderen. Om ongebaande paden te bewandelen, om het hoofd boven het maaiveld uit te steken en om in het diepe te springen. Niet alleen werkgevers en werkzoekenden, maar ook de politiek.
Hoe? Laten we eens beginnen met de volgende stappen:
- Werkgevers gooien opleidings- en ervaringseisen overboord. Ervaring en opleiding bieden geen garantie tot succes!
- Sollicitanten hoeven (dus) geen cv meer te sturen. Enkel een motivatie. Maar wel een sterke! Dat moeten ze dus leren. Geen standaard motivatiebriefjes meer.
- Elke sollicitant met een sterke motivatie wordt getest. Op bestaande èn latente competenties. Met professionele tests.
- Werkgevers bieden een baan, waarin ruimte is voor groei. En coachen hun nieuwe collega's op vaardigheden. Zo ontstaat er vanzelf een groei- en carrièrepad.
- Werkzoekenden moeten leren om zichzelf te 'branden'.
- Een leven lang leren hoort erbij. Terug in de studieboeken dus!
- Zowel werkgevers als werkzoekenden moeten flexibeler worden in reizen. Denk aan het nieuwe werken, regel flexibele werktijden en stuur vooral op output.
- Respecteer elkaar. Niet langer tegenover elkaar staan ('wij' en 'zij'), maar doe het samen. Met elkaar.
- Last but (zeker) not least; wetgeving moet echt flexibeler worden. Maak onderscheid in wetgeving voor kleine en grote werkgevers. Verdeel de lasten en aansprakelijkheden. behandel senioren niet als ouderen, dat zijn ze namelijk niet meer.
Natuurlijk kan dit niet voor elke baan. er zijn genoeg banen waarvoor echt diploma's nodig zijn. Maar voor de meeste vacatures geldt dat ze best op deze manier ingevuld kunnen worden. Als we bereid zijn stappen te zetten. Ons los te weken van vastgeroeste gewoontes. Daarbij zijn dit veranderingen die best verstrekkend zijn. Het kost dus niet alleen inzet en durf, maar ook de nodige tijd.
Gaan we het doen?